កាលពីខែមេសាថ្មីៗនេះ ចិនបានបញ្ជូនយន្តហោះយោធារបស់ខ្លួនចំនួន​ ២៥គ្រឿង ហោះចូលតំបន់ការពារដែនអាកាសតៃវ៉ាន់ បន្ទាប់ពីសហរដ្ឋអាមេរិកបានគំរាមទៅលើចិនដីគោកចំពោះទង្វើរបស់ទីក្រុងប៉េកាំងទៅលើតៃវ៉ាន់ និងបានអនុញ្ញាតឲ្យមន្ត្រីរបស់ខ្លួនទៅជួបប្រជុំជាមួយមន្ត្រីដែនកោះមួយនេះបានដោយសេរី។ មួយថ្ងៃក្រោយមក ចិនតាមរយៈអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសរបស់ខ្លួន បានគំរាមសហរដ្ឋអាមេរិកវិញថា “កុំចង់លេងជាមួយភ្លើងទៅលើរឿងកោះតៃវ៉ាន់”។^​ 

តាមរយៈព្រឹត្តិការណ៍នេះ ហាក់បានបង្ហាញពីការផ្តូរផ្តាច់របស់ចិនក្នុងការគ្រប់គ្រងកោះតៃវ៉ាន់។ ដូច្នេះ តើអ្វីទៅជាសារសំខាន់របស់កោះតៃវ៉ាន់សម្រាប់ចិនដីគោក? តើទីក្រុងប៉េកាំងអាចនឹងបោះបង់កោះតៃវ៉ាន់ដែរឬទេ?

ទំនាក់ទំនងរវាងកោះតៃវ៉ាន់ និងចិនដីគោកហាក់មានការប្រែប្រួលខ្លាំង។ ចិននិងតៃវ៉ាន់តែងតែតម្លើងសរសៃករដាក់គ្នាក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយមកនេះ។ បម្រែបម្រួលទំនាក់ទំនងរវាងភាគីទាំងពីរនេះ គឺវាអាស្រ័យទៅលើជំហររបស់មេដឹកនាំតៃវ៉ាន់ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះ គឺកោះតៃវ៉ាន់អាចមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយចិនដីគោកបាន លុះត្រាតែតៃវ៉ាន់ស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំដែលជំហរនយោបាយផ្អៀងទៅរកចិនដីគោក។​ ជាក់ស្ដែង តៃវ៉ាន់ក្រោមអាណត្តិប្រធានាធិបតី​របស់លោកស្រី សៃអ៊ីវិន​ (Tsai Ing-Wen) មិនដែលស្គាល់សោះឡើយ នូវភាពល្អូកល្អឺននៃទំនាក់ទំនងជាមួយចិនដីគោក។ កាលពីឆ្នាំ ២០២០ ស្ទើរតែរៀងរាល់ខែ ជាពិសេសបន្ទាប់ពីលោកស្រី សៃ អីវិន ជាប់ឆ្នោតជាប្រធានាធិបតីរបស់តៃវ៉ាន់អាណត្តិទីពីរមក គេសង្កេតឃើញថាសកម្មភាពនៃយោធាចិនតែងតែកើតឡើង តាមបណ្ដោយច្រកសមុទ្រតៃវ៉ាន់ និងពេលខ្លះឆ្លងចូល​របស់តៃវ៉ាន់ផងដែរ។

ការបង្រួបបង្រួមកោះតៃវ៉ាន់ឲ្យបានរបស់ចិនដីគោក គឺជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការ ពង្រីកគុណសម្បត្តិនិងកេត្យានុភាពរបស់បក្សកុម្មុយនីស្តចិន។ គេអាចលើកយកទឡីការណ៍ចំនួនពីរ ដើម្បីមកស្រាយការលើកឡើងខាងលើនេះ៖​

ទីមួយ​ ការបង្រួបបង្រួមកោះតៃវ៉ាន់ និងចិនដីគោកក្រោមការដឹកនាំរបស់បក្សកុម្មុយនិស្ត អាចបង្ហាញពីឯកភាពរបស់ចិនតែមួយក្នុងឆាកអន្តរជាតិ។ គេត្រូវដឹងថា ជាផ្លូវការ សង្គ្រាមស៊ីវិលរវាងចិននិងចិន មិនទាន់ត្រូវបានបិទបញ្ចប់នៅឡើយទេ។ គួររំលឹកផងដែរថា កាលពីឆ្នាំ១៩៤៥​ មានសង្រ្គាមផ្ទៃក្នុងមួយកើតឡើងនៅចិន រវាងពួកកុម្មុយនិស្តនិយមដែលដឹកនាំដោយលោក​ ម៉ៅសេទុង និងពួកសេរីនិយមដែលដឹកនាំដោយលោក ឈៀងកៃ  សៀក។ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៤៩ ក្រុមរបស់លោក ឈៀងកៃ  សៀក បានបាក់ទ័ពហើយរត់ទៅតាំងមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួននៅកោះតៃវ៉ាន់ ព្រមទាំងបានបង្កើតរដ្ឋាភិបាលមួយនៅទីនោះ។​ រហូតមកដល់ពេលនេះ សង្រ្គាមស៊ីវិលមួយនេះមិនទាន់ត្រូវបានបិទបញ្ជប់ទាំងស្រុងនោះទេ​។​ បើទោះបីជា​​ ចិនដីគោកស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់កុម្មុយនិស្ត និងត្រូវបានទទួលកៅអីពីអង្គការសហប្រជាជាតិ ក្នុងការតំណាងឲ្យប្រជាជាតិចិនយ៉ាងពេញមុខពេញមាត់ក៏ដោយ​  តែនៅលើកឆាកអន្តរជាតិ ចិននៅតែមានពីរដដែល គឺចិនតៃវ៉ាន់និងចិនដីគោក។​ និយាយក្នុងន័យសាមញ្ញ ការតំណាងអោយប្រជាជាតិចិនពីសំណាក់បក្សកុម្មុយនិស្តចិននៅក្នុងឆាកអន្តរជាតិមានលក្ខណៈស្រពិចស្រពិល ដោយហេតុថាប្រទេសជាច្រើនក៏ទទួលស្គាល់ចិនដីគោក ចំណែកប្រទេសខ្លះទៀតក៏នូវតែបន្តមានទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយចិនតៃវ៉ាន់ផងដែរ។

ទីពីរ ​គោលនយោបាយបង្រួបបង្រួមចិនតៃវ៉ាន់​ និងចិនដីគោក  វាបានក្លាយទៅជារឿងដ៏សំខាន់ខ្លាំងមួយសម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំបក្សកុម្មុយនិស្តគ្រប់ជំនាន់។ ​បើយើងក្រឡេកមើលអតីតកាល គ្រប់ថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលនៃបក្សកុម្មុយនិស្តចិន រាប់ចាប់តាំងពីលោក តេង ស៊ាវពីង (Deng Xiaoping) រហូតដល់លោក ស៊ី ជីងពីង (xi Jinping)  យើងឃើញថា ពាក្យបង្រួបបង្រួមចិនតៃវ៉ាន់និងចិនដីគោកតែងតែមាននៅក្នុងសន្ទរកថា និងគោលនយោបាយរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំចិនដីគោកពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។ កត្តានេះហើយដែលជំរុញឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំចិន មិនថាលោក ស៊ី​ ជីង​ពីង ឬក៏ប្រធានាធិបតីអាណត្តិក្រោយទៀតណាៗនោះទេ គឺពិបាកនឹងបោះបង់យុទ្ធសាស្ត្រ និងគោលនយោបាយក្នុងការទាមទារយកកោះតៃវ៉ាន់ណាស់។ មួយវិញទៀត  បើសិនជាការបង្រួបបង្រួមកោះតៃវ៉ាន់និងចិនដីគោក ត្រូវបានទម្លាក់ចោលក្នុងរជ្ជកាលប្រធានាធិបតីចិនរូបណា  ឬក៏នឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យរបូតនៅក្នុងជំនាន់នៃថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលណាមួយរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិន គឺវាជាការបង្ហាញពីឱនភាពនៃបក្ស។ ដោយហេតុថា គ្រប់ជំនាន់នៃថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលបក្សនេះ គឺមិនដែលបំភ្លេចសោះឡើយ នូវការបង្រួបបង្រួមកោះតៃវ៉ាន់និងចិនដីគោក។ ដូច្នេះ ចង់រឺមិនចង់ រឿងបង្រួបបង្រួមតៃវ៉ាន់វាបានចាក់ឫស ជ្រៅក្នុងគុណតម្លៃនៃបក្សកុម្មុយនីស្តចិនរួចស្រេចទៅហើយ។ ​ជាក់ស្តែង លោក​ ស៊ី ជីងពីង បាននិយាយថា “យើងមិនសន្យាថានឹងបោះបង់ចោលការប្រើប្រាស់កម្លាំងនោះទេ ហើយយើងនៅតែរក្សានូវជម្រើសការចាត់វិធានការចាំបាច់ទាំងអស់។” ហើយលោកបានបន្តទៀតថា ជម្រើសទាំងនោះអាចនឹងត្រូវប្រើដើម្បីប្រឆាំងទៅនឹង “កិច្ចអន្តរាគមន៍របស់កម្លាំងខាងក្រៅ។​​​​”​ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេ លោកក៏ធ្លាប់លើកឡើងដែរថា ​“ការបង្រួបបង្រួមឡើងវិញគឺជានិន្នាការប្រវត្តិសាស្រ្ត និង ជាមាគ៌ាមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ឯករាជ្យភាពរបស់តៃវ៉ាន់គឺជា … ការបញ្ចប់ដោយសោដនកម្ម។”

ក្រៅពីបញ្ហានេះ ឯករាជ្យភាពកោះតៃវ៉ាន់ក៏អាចក្លាយទៅជារឿងគ្រោះថ្នាក់មួយ ក្នុងការគំរាមកំហែងទៅលើសន្តិសុខជាតិចិនដីគោកផងដែរ។ ក្នុងលក្ខណៈភូមិសាស្ត្រ កោះតៃវ៉ាន់គឺស្ថិតនៅកៀកនៅចិនដីគោក ហើយក៏ស្រប ទៅនឹងកោះតូចរហូតដល់កោះអូគីណាវ៉ា ដែលជាបណ្តុំមូលដ្ឋានកងទ័ពអាមេរិកទាំង៣១លើទឹកដីជប៉ុនផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ឯករាជ្យភាពនៃកោះតៃវ៉ាន់វាផ្តល់ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏ល្អមួយសម្រាប់បរទេសដូចជាសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងការពង្រាយយោធារបស់ខ្លួនឲ្យកាន់តែកៀកនិងហ៊ុមព័ទ្ធចិន។ ម៉្លោះហើយការគ្រប់គ្រងកោះតៃវ៉ាន់ពីសំណាក់ចិនដីគោកមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការការពារសន្តិសុខជាតិ។

មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ​ ប្រទេសចិនក៏មានភាពងាយស្រួលក្នុងការ​ការពារ និង​ពង្រីកអំណាចរនៅតាមតំបន់សមុទ្រព្រំដែនបស់ខ្លួន​ គឺសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងនៅសមុទ្រចិនខាងកើត ។កន្លងមកភាគីចិនដីគោកបាននឹងកំពុងតែមានជម្លោះជាមួយប្រទេសទាំងឡាយនៅតាមតំបន់សមុទ្រទាំងពីរនេះរួចមកហើយ ពោលគឺជាមួយប្រទេសមួយចំនួននៃសមាជិកអាស៊ាននិងប្រទេសជប៉ុន។

កន្លងមក ប្រធានាធិបតីចិនលោក ស៊ី ជិពីង​ តែងតែព្រមានតៃវ៉ាន់ចំៗ​ក្នុងលទ្ធិភាពប្រើប្រាស់កម្លាំងទ័ព បើសិនណា តៃវ៉ាន់នៅតែបន្តចង់ប្រកាសឯករាជ្យ។ ហើយចិនក៏តែងតែព្រមានប្រទេសទាំងឡាយណា ជាពិសេសសហរដ្ឋអាមេរិកនិងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ខ្លួនចំពោះការជ្រៀតជ្រែកកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្លួន ក្នុងការបង្រួបបង្រួមកោះតៃវ៉ាន់និងចិនដីគោក។ ដូច្នេះ ចិននឹងមិនងាយ​ រឺ​ នឹង​មិនបោះបង់កោះតៃវ៉ាន់សោះឡើយ ព្រោះវាការកត្តាមួយក្នុងការកំណត់មុខម៉ាត់បក្សកុម្មុយនិស្ត និងម្ខាងទៀត វារឿងសន្តិសុខជាតិរបស់ចិនដីគោកទាំងមូលផងដែរ៕​

ដោយ៖ ក្រុមអ្នកវិភាគរបស់ The Thinker Cambodia។

រាល់ខ្លឹមសារក្នុងអត្ថបទនេះជាគំនិតផ្ទាល់របស់អ្នកនិពន្ធមិនបង្ហាញពីទស្សនៈរបស់ The Thinker Cambodia ទេ។